http://partitoccitan.org/archivas

n°182 : Montsegur : saber legir l’istòria

A Montsegur, al Prat dels Cremats, lo dimenge 18 de març de 2012, lo Partit Occitan apelava a una acampada per se remembrar çò que foguèt lo lenhièr de Montsegur e çò que representa uèi. Jacme Pince parlèt al nom del comitat d’Arièja del Partit Occitan. Aquí çò que diguèt :

I a d’unes mòrts, pus vius que non pas d’unes vius,

i a d’unes esperits, pus reals que d’unes còsses,

i a d’unes passats, pus presents que lo present,

i a d’unes silencis que nos parlan mai que paraulas vanas,

i a d’unes luòcs, puntuals, que dardalhejan sul monde,

e de cendres de dolor que fertilizan l’uman per qu’aqueste monde demòre pas sens esperança.

Los qu’en 1244 son mòrts aicí, dreches, a la causida abjècta que lor èra impausada, an causit la libertat. Desempuèi nos trevan, nos parlan, nos apasiman. Dins las vidas nòstras, son d’una estranha realitat. Lor devèm una partida de çò que sèm.

A los que sèm venguts saludar d’uèi, qual sap se lor podèm balhar mai que lo silenci ? un silenci plen, un silenci pregond, un silenci fervorós.

Associèm a las nòstras pensadas Na Andriuna Sans, que s’èra engatjada amb estrambòrd, malgrat son edat avançada, a las darrièras eleccions legislativas amb lo Partit Occitan. Ven de nos quitar recentament.

Faguèm silenci. Reculhissèm-nos un moment…

Sèm aicí per çò que podèm pas ignorar que d’unes lenhièrs demòran encara d’escantir. Montsegur, aquò’s pas aièr, es d’uèi, e per un temps encara, ailàs, serà per deman.

L’injustícia facha als pòbles, a Tibet per China, a Curdistan per Turquia, als Còptes pels integristas musulmans e la negacion o l’eliminacion patidas per d’unas cultu-ras, lengas e religions aval, mas tanben al ras d’aicí, son e demòran imperialismes, son e demòran into-leràncias, son e demòran intolerablas.

Occitània existirà tant qu’o voldrem, mas poirà pas èsser al monde sens lo minimum de respècte politic que li es degut. A mens que se ieraquizen las civilizacions e que se considère que n’i a de subaltèrnas.

La vida nos ensenha qu’aquesta reconeissença serà garantida pas que per un sòcle legislatiu e constitucional e qu’aqueste serà pas concedit al son de la cabreta, mas per una logica politica.

Lo sens del nòstre engatjament politic amb lo Partit Occitan, es aquí. Es pacific, ciutadan e determinat. Sabèm ben pro que nòstre combat es malaisit dins la situacion actuala de l’Estat francés, mas es indefugible.

Amics e companhs, quand plegam jos las pressions, quand l’esperança sembla s’aluenhar, levem los uèlhs cap a Montsegur, agachem la cara lumenosa de totes los que i son mòrts, de totes los que i son passats e an aicí posats una fòrça sempre renovelada.

Amics, sèm pas sols. Amics, sètz pas sols.

Deman nos aparten dins una serena volontat, a condicion de s’enganar pas de combat, a condicion de saber legir l’Istòria e de se contar pas d’istòrias.

Amics, a lèu sul camin.