Un còp de mai en 2025 vesèm los fuòcs que se multiplican e constatam que la lucha contre aqueles fuòcs es sempre mai complicada.

De segur i a lo cambiament climatic e las caniculas que son d’elements qu’amplifican lo fenomèn. Mas pr’aquò lo fuòc es pas una causa novèla. Los umans son totjorn foguèron totjorn acarats a aquel perilh.

Uèi la solucion presentada al public es en prioritat la de la tecnologia per lutar contra los megafuòcs. Caldriá mai d’avions bombardièrs d’aiga, mai de pompièrs. Tot aquò a un còst. Solide i a de campanhas de prevencion, d’informacion que son faitas per sensibilizar l’opinion mas semblan pas d’una granda eficacitat.

Los megafuòcs son, es una banalitat de o dire, a l’origina de fuòcs petits, que s’abrandan dins de zònas isoladas e mal desbartassadas. Seriá benlèu interessant de soscar un pauc mai a cossí empachar aqueles fuòcs de prendre l’amplor qu’avèm vista per aqueste mes de julhet.

Primièr i a l’abséncia de l’activitat umana pendent tota l’annada dins de territòris ont i aviá abans de femnas e d’òmes que vivián e que netejavan los bòscs, la garriga de tot çò que pòt cremar. Èra un trabalh comun entre los umans e los animals : lo bestial netejava per se neurir de lòcs que son ara de mal desbosigar. I aviá de vilatges amb d’abitants que se mainavan de tuar un fuòc petit tanlèu coma se declarava e qu’avián, çò que podèm apelar, una « cultura del fuòc ».

Nos cal far una soscadissa sus l’ocupacion del territòri. Seriá benlèu possible d’estalviar de grands investiments en material en tornant rendre rentabla e atractiva una utilizacion agricòla de territòris que semblan condamnats al fuòc. Aquò vòl pas dire que cal pas de material modèrne per lutar contra de situacions excepcionalas ( que pauc a pauc venon ordinàrias )  mas seriá segurament mai economic de prendre los problèmas en amont. Tanben una soscadissa sus l’urbanisme es necessària. Avèm ja vist los degalhs d’aquel urbanisme que betona e bituma amb los inondacions. L’aiga, que tomba en quantitat granda en pauc de temps, riuleja encara mai amb las susfàcias artificializadas.

Es ara amb lo fuòc que vesèm los inconvenients de l’urbanisme descabestrat qu’avèm dins nòstras regions. Lo trabalh del pompièrs consistís primièr a defendre de lòcs poblats de mai en mai escampilhats. Lo risc de pèrta umanas o justifica de segur. Mas aquel urbanisme ( qu’es tanben toristic de mai en mai) càmbia la natura dels fuòcs e ne multiplica las sorgas. Lo nombre de personas que daissan lor terrenh sens desbartassar o sens desromegar creis. La poblacion vielhís tanben dins aquel urbanisme qu’es pas mai lo d’un còp èra.

Será fòrça costós de privilegiar sonque la solucion tecnologica (mai d’avions mai de material). Sembla una corruda sense fin. Es faus de creire que la tecnologia o pòt tot. Per una adptacion al cambiament climatic e a sas consequéncias cal cercar de solucions de natura divèrsa.    

Lo fuòc que s’escantís aisidament es lo qu’es pas jamai alucat !