Politica e
moviment
sociau
DAVALADA
Sabèm
pron çò que lo monde politic
« responsable » es au fieu de
çò qu’es a
de s’engranar a la cima d’aquela cinquena republica
presidencialista ;
pasmens siam dins lo surrealisme d’un mòde de
fonccionament jamai arribat dins
una pontannada tras que critica. La crisi economica e lei retombadas
socialas,
ecologicas anonçiavan la crisi politica. L’i siam
dempuei mai d’un an am’
aqueste governament de senèstra qu’es a de faire
çò que la drecha mai
reaccionària dempuei seissanta
ans aviá
endraiat.
Hollande e son
governament son dins lo
melhorament d’un sistèma d’arris
repetats. A senèstra ? A drecha
tota ! Seriá tròp long de desgrunar
aquela casuda anonciada, pasmens es
necite de remembrar d’unei exemples :
-
Politica
sociala :
retiradas a minima, la reforma a passat (cf.
Occitània n°189). Dins lo fieu d’una
politica d’austeritat qu’es sens
contrapartida dins leis Estats europencs somés tanben ai
règlas ultra-liberalas
d’una parodia de mercat.
-
Politica
fiscala :
gaire de reforma mai de prelevaments
anonciats còntra lo ciutadan
ai
revenguts salariaus sens comparason ambé lei revenguts
elevats. E parlem pas
dei grandeis entrepresas. Nimai de la fugida dei capitaus
vèrs lei paradís
fiscaus. La senèstra deviá prendre
l’iniciativa fàcia ai paraulas
eterencas de Sarkozy d’aqueste
capítol. De
badas. Bis repetita placent…
-
Politica
environementala e ecologica :
lei promessas dau Grenelle
de l’environament son en delà deis
acòrdis signats amé leis ecologistas au
governament. Per la sortida dau nucleari -desencusatz dau pauc-, dau
desmontatge de Fessenheim se parla plus gaire, lei centralas en
activitat son
un patrimoni nacionau indefugible que passaràn sei cinquanta
ans d’atge. Mai
per ne’n vendre la multinacionala AREVA es totjorn activa mai
que jamai e
Hollande signèt fa gaire de contracts sus lo nucleari
amé l’Africa dau Sud. La
conversion energetica es pas qu’un mòt que leis
ecologistas ausan pas manco
revendicar.
-
Politica
dei grands travalhs :
lo relambi de tornar durbir l’obrador de Nòstra
Dòna dei Lanas es en espèra,
mai Ayrault non
baissa lei braç.
Question de temps e de gauvidura deis oposants garantida. Lei LGV son a
de se
faire en Aquitània e dins lo Centre, Tors-Bordèus
es a de gratar camin, e per
Provença la LGV-Paca s’es sanctificada dins una
messa per 2,5 milions d’euros,
elegits PS marselhés de cotria ambé lo premier
ministre vengut (en avion,
classa 1 garantida, e non en LGV)
per
dire la bòna novèla : la gara
metropolitana Sant Carles serà au centre dei
tranpòrts regionaus. Promès : dins mens
de vint ans, la ligason am’una
« linha novela »
espelirà ; es enebit de dire e d’escriure
lo
nom de LGV, çò ditz RFF. Es verai que
l’Estat diguèt qu’aviá pus
ges de dardenas
e que la prioritat seriá lei transpòrts de
proximitat. Anatz comprendre…
-
Politica
culturala e linguïstica :
lo minimom dau minimon es estat fach e seriá pron ben que
leis occitanistas
faguèsson lo bilanç dei brigas obtengudas
amé lei pòstes de Capes, leis oras
ganhadas e leis oraris totjorn sarrats per leis adminitrators rectoraus
e
d’establiments en collègis e licèus.
L’administracion es l’administracion dins
totei lei regims ? Parlem pas de la ratificacion de la Carta
europenca,
l’arlesiana françesa. Promessas après
comissions, ai ausit pas que jutjaments
satisfachs de la part deis occitanistas...
DAVALAIRES ? Mai
cu son lu enemics ?
Per comprendre
la politica
governamentala d’austeritat que tòrna de
lònga sus una decision
presa, lo coratge
politic es pas au
rendètz-vos : sens amiras lòngassas, la
politica a vista respond ai
necessitats de la creissénça e de la sacro-santa
competitivitat, mentre
que de milierats d’emplecs son a de
dispareisser dins de sectors industriaus tradicionaus que lei
governaments
successius an laissats de caire ò abandonats. Rentabilitat,
delocalisacions
obligan. Pasmens, Alemanha a pas delaissat aqueste sector
d’emplecs. Dins
aquela logica comptabla, la cèrca de filieras
novèlas es pas d’actualitat.
Nimai la conversion ecologica de l’economia e la transicion
energetica,
diaussi ! Gaire de davaladors nòus per un
sauvetatge dau governament. E
lei davalaires son elei au rendetz-vos. Amé ò
sens bonetas rojas. Mai cu son lu enemics, disiá Mauris, lo
regretat cantaire niçard ?
Pichoneta
question d’estrategia.
La fronda
bretona es pas qu’un sinhau a la
frontiera entre revendicacions legitimas per l’emplec
–regionau ò pas, coma de
pertot-, e un mòde de produccion agricòla
intensiu arribat dins una carriera
bòrnia. L’i vesi pas una victòria dau
pòble breton, emai sigui d’acòrdi
ambé la
seguida de l’analisi de Le Bourdonnec (1)
sus lo centralisme politic de la senèstra
francèsa. Adonc, gaire de movement
quimicament pur, la practica politica nos l’ensenha,
seriá encara una autra
caça de la quimèra. E lo movement dei Bonetas
Rojas es l’expression d’aquesta copa
rasanta, siguessiam luench d’una
repeticion de la referéncia istorica bretona dau
sègle XVIIen. Se
l’i endralhan d’interès divergents e de
fòrças contradictoras : FNSA
productivista, pichòts paisans e pichòts
patrons, pichòts mestieraus que fan l’artima,
comerçants, drecha extrema,
regionalistas …, çò es lo
pòble breton dins sa diversitat e sei contradiccions.
L’ecotaussa votada per tot lo monde politic sota Sarkosy se
retròba dins una
actualitat sociala d’auta tension. L’embut sociau
rescòntra la fronda de
l’ecotaussa. Fa pron de monde per un auvari
esperat entre industrias
agro-alimentàrias, transpòrts rotiers a
bèl èime e saturacion dei circuits
longàs per de viures trans-europencs. Es tot aquò
que s’amolona sens faire lo
detalh dau moviment. Nòstreis amics Bretons de
l’UDB s’enganarián de
batèsta ?
(2) D’agachar
de plus pròchi, de
l’ecotaussa dins sa
forma actuala, 20% dei somas perceupudas van vèrs lei
societats privadas e lei
doanas van còntrarotlar lei plus de 3,5 T. Lo
pichòt transpòrt locau serà
penalisat, subretot en l’abséncia de fret
ferroviari, franc dei societats
d’autorotas que la taussa serà minorisada. Dins
una region bretona pron
enclausada, lo tractament exagonau
unifòrme pot explicar en
partida la
levada de bloquiers… Sens impausar leis importacions que
venon de l’autra
costat de la planèta. Mai es pas tot.
LOGICA “CINQUENA
REPUBLICA PER TOTEI”
Lo
jacobinisme subrecentralisat va encar picar. Lei centralistas de
totjorn, tala
la Françoise Morvan de servici (3),
son a d’aparar
la partida vesedoira : l’eveniment per
l’eveniment. Emborniats d’istòria
factuala e oficiala, sens amira dialectica de çò
naisse e mòre dins l’aventura
sociala e politica, an lo nas sus l’objèct de son
pensament, sens veire que lo
tractament demanda reculament e non variacions sus lo Meme. Ai besicles
de
lectura centrala e immediata de l’actualitat, es de
plànher tanben que la CGT e
d’autrei sindicats (4)
parlan solament de
« defensa dei salaris » mentre
que la revendicacion regionala
presenta mai una demanda de democratisacion dau Tot-Estat
républican a la
francesa : plus de democracia e d’autonomia dins
l’encastre francès e
europenc (5).
Ges de separatisme dins tot aquò.
De pas l’entendre, es refortir la logica presidencialista que
lo gaulisme
porgiguèt sus un platèu à la
senèstra i a seissanta ans e qu’una partida
pitèt
a l’èsca de cluchons. La resulta, la
conoissèm pron ben : França,
l’Estat
lo mai centralizat d’Euròpa, dei regions lei mai
dependantas, un cas d’espèçia
dins lo desvolopoment dau monde occidentau.
Mai de tot aquò se parlarà pas. La
crisi institucionala es estada quasi banalisada per la
senèstra tota. Per
pròva, un sondatge recent, ipostasi de la religion
republicana, plaça en tèsta
Aubry, Valls e Chevènement dins la pujada vèrs
Matinhon. A 20% de popularitat
per lo numerò Un de l’Elisèu,
l’ancoratge presidencialista etèrne es pas
lèst
per interrogar la classa politica…
Se lo
« drech au país »
tòrna sota lei moviments sociaus, se la Region
poncha per dire son existéncia, se l’ecotaussa fa
bolegar de monde deis interès
despariers e se lei aparaires de l’òrdre
fossilisat se meton en travèrs,
aqueste moviment sociau en camin va mai luench que la question de
l’ecotaussa
dins sa forma actuala.
L’ « Amainatjament dau
territòri » dins
lo quau s’esconde l’Estat centralista e sa
« modernitat » ne
deurián
prendre un pam de nas. Car es totjorn la question centrala per
nautrei :
de l’ecotaussa a la reconoissença dei
régions, avèm coma una escorcha de totei
lei questions d’actualitat pausadas. Ambé la
senèstra ò la drecha tot resta de
faire per durbir la pòrta au poder dei regions
d’Euròpa. L’ecotaussa es
coma la boita de
Pandòra que degun
pensava durbir e que mòstra
a contrario
l’evidéncia de la proximitat territoriala.
Gerard TAUTIL
----------------------------------
(1)
Le
Monde. 15/11/2013. Yannick Le Bourdonnec. Halte à la gauche
centralisatrice !
(2)
Déclaration
du BP de l’UDB. 15 nov. 2013 :
« L’écotaxe ne
répond pas à cette
exigence (fiscalité
écologique, inciter à
des comportements plus économes tout en finançant
la transition
énergétique, ndlr). (…)
Seulement la moitié des recettes
estimées seront affectées à des
alternatives au tout-routier, et ce, sans
transparence des financements. L’écotaxe ne prend
pas suffisamment en
considération la péninsularité et les
difficultés structurelles de la Bretagne
(…).L’absence de
retombées des recettes
de l’écotaxe aux régions, alors
qu’elles prennent en charge de lourds
équipements de transport et sont
l’échelon pertinent de la transition
énergétique, n’est pas acceptable
(souligné par nous). L’UDB s’oppose
à
l’écotaxe dans de telles conditions et appelle
à de véritables outils de
transition énergétique. » Le Peuple
Breton N°598.
(3)
Le
Monde. 15/11/2013.Françoise Morvan. « Des
dérives autonomistes s’abritent
derrière les revendications sociales ».
(4)
Comunicat
CGT-Solidaires-FSU, 31/10/2013.
(5)
Per
pròva que la realitat regionala es presenta, una excepcion
es presa en còmpte
per l'Estat - dins la tauvera, segur- , amé la remisa de 50%
per Bretanha e 30%
per Aquitània, emai sigue un carcul cort per far passar la
potinga.