Lo dijòus 25 de febrier a Kigali, Nicolas Sarkozy exprimissiá a Paul Kagamé "al nom del pòple francés" sos regrets per "las grèvas dècas e una mena d’eissorbament" del govern de l’epòca dins lo genocidi de 1994.
Aquel mea-culpa, invalida las resultats de la mission parlementari que, jol govern de Jospin-Quilès blanquejava sens vergonha lo govern de Balladur jos la presidencia de Mitterrand.
Quala serà vertadierament la portada d’aquel discors sus l’avenidor de las relacions francò-roandesas e mai luènh francò-africanas ?
La reconèissença plena e sancèra de las responsabilitats francesas passa per un vertadier debat ciutadan, parlementari, mediatic, … sul caractari anti-democratic de la 5ena republica, que lo sistèma de relacions neò-colonialas teissudas ambe los paísses d’Africa francofona n’es la flaira la mai escandalosa.
Mai pròches del "centre" de l’Estat, las regions perifericas atal Occitània son pas estalviadas pel "colonialisme interior" denonciat fa temps per Robèrt Lafont.
La reforma de las institucions e dels biais de governança de la Cooperacion, dels DOM-TOM e de l’exagòn exigís una evolucion significativa de las mentalitats.
2010, annada de la comemoracion dels 60 ans de las independéncias africanas es tanben la de las eleccions regionalas.
Fasem lo lum sus nòstras comunas istòrias e deliuram-nos del centralisme autoritàri !