Archives par mot-clé : Agricultura

Quitem d’artificializar  las tèrras !

Actu, oc, , , , , , ,

(Imatge generat per IA)

Artificializar mai de tèrras es sacrificar l’avenidor. La tendéncia a desfar la legislacion ecologica ja insufisenta es criminal. Los negacionistas del climat e autres reaccionaris son a l’òbra.

Un dels problèmas ecologics màgers es l’artificializacion de las tèrras. Es responsable de la disparicion de tèrras agricòlas de qualitat ( las que son planièras e las mai fertilas) que trobarem lèu de manca per neurir los umans. L’artificializacion es tanben responsabla de l’acceleracion de las inondacions e de l’amplificacion dels degalhs provocats per de fenomèns meteorologics devuts al cambiament climatic.  La lei votada en 2021sul climat èra  una presa de consciéncia que cal lutar contra lo degalhament de tèrras. Prevei que en 2051 será pas mai possible d’installar de construccions novèlas sur de tèrras vacantas. L’objectiu es de far, qu’a aquela data, las construccions industrialas o autras seràn bastidas sus d’espacis abandonats, sus de bosigas industrialas per exemple. La data de 2031 èra causida per arribar a la mitat del camin siá 50% de tèrras artificializadas en mens.

Lo Senat ven d’adoptar un tèxte que desmonta la lei de 2021 e l’objectiu de Zèro Artificializacion Neta (ZAN) per 2050 e que remet en causa tanben l’objectiu per 2031. Segur la fin de l’artificializacion es una ambicion de las grandas mas las chifras fan paur : cada an en França son artificilizadas 25 000 ha. L’objectiu èra de se limitar a 125 000 ha entre 2021 e 2031 en plaça de 250 000 ha e d’arribar a daissar d’artificializar en 2050. Alara poiràn bastir a la condicion de compensar es a dire tornar a l’agricultura o a la natura de tèrras que son de bosigas industrialas.

Los senators dison que la lei ZAN es una empacha al desvolopament economic e que las petitas comunas ne patisson e ne patiràn fòrça. Vòlon far d’excepcions per d’installacions industrialas e de construccions de lotjaments dits socials.

Es evident que la lei remet en causa de biaisses de far dins lo domeni industrial e dins la faiçon de veire l’urbanisme mas res pròva que i aja un rapòrt entre la riquesa e lo consum de tèrras. En França las comunas petitas son entravadas per de questions autras que son l’abséncia de mejans economics, l’abséncia d’autonomia e un centralisme fòrça pesuc. Tanben una quantitat de bosigas industrialas son pas utilizadas pr’amor son  polluïdas e los polluaires son partits sens far lo trabalh que consistís a netejar.

La necessitat de conservar al maximum de tèrras lor vocacion agricòla, en primièr a l’entorn de las vilas, es una causa provada dempuèi d’annadas. Remetre aquò en causa es ipotecar l’avenidor.

N’arribam a una situacion que fa qu’es fòrça mai economic de prendre de tèrras navas per bastir dessús que de reciclar de susfàcias qu’an ja servit. La diferéncia de còst es un a dètz. Donc modificar la lei es donar un dret a contunhar de polluir e de destrusir tèrras agricòlas. I a actualament en l’exagòne de 90 000 a 125 000 ha de tèrras que son de bosigas industrialas abandonadas. Per las utilizar las cal netejar. Lo còst es de 600 000 a 800 000 euros l’ectara. Solide aquò pòt èstre complicat per d’unas comunas. Mas es lo resultat d’una politica que permetèt a d’industrials de polluir sens se mainar del còst e de l’avenir de las tèrras.

Lo Partit Occitan es preocupat per la tendéncia, en Euròpa e endacòm mai, que consistís a far creire que las decisions presas en matèria de proteccion d’environament e de biodiversitat son finalament sonque d’empachas al desvolopament e que se’n cal desfar. Aquela tendéncia nos pareis ligada a la montada d’unas ideologias fòrça reaccionàrias e de tèsis negacionistas coma se pòdon aussir dins la boca d’unes caps d’Estats e de govèrns.

Coneissèm los problèmas creats per l’artificializacion, pel cambiament climatic tanben. Sonque de decisions volontaristas e ambiciosas pòdon èstre eficaças. La remesa en causa de la lei qu’a per ojectiu Zèro Artificializacion Neta en cò nòstre es una error ecologica e economica. Los deputats devon pas anar sul camin prepausar pels senators.  Essajar de far creire que tota legislacion ecologica es « punitiva », coma dison d’unes, es nos menar sus un camin costós e suicidari.

Partit Occitan lo 14/04/25

La crisi de l’agricultura seguís

***Alertas***, Comunicats, oc, Premsa, , , , , , ,

Lo Mercosur servís de detonator per una ondada novèla de manifestacions. Mas la crisi exitissiá abans. Es possible de comprendre çò que se passa en fasent creire que i a una sola colèra, una sola agricultura, un sol modèl ?

Los agricultors e las agricultritz fan ausir que son pas contents. Es la seguida de çò que coneguèrem l’an passat. L’eventuala signatura del tractat Mercosur es pas qu’un episòdi mai.
Dempuèi d’annadas la politica agricòla se fa al detriment dels paisans qu’an de revienguts modèstes, los qu’an mai de dificultats que los autres. Son pas aquestes que recebon lo mai gran sosten de l’Euròpa pel biais de la Politica Agricòla Comuna (PAC) o dels govèrns franceses que se succediguèron.

La PAC actuala es pas justa. Servís encara tròp en prioritat l’agricultura intensiva, pauc respectuosa de l’environament e que pren pauc en compte la question climatica. Mas nos cal pas enganar : acusar l’Euròpa de tot çò que va mal es una manòbra politica qu’oblida que los Estats, coma lo nòstre, son responsables de las decisions europèas.

Tot parièr las declaracions que d’unes fan a parlant « d’ecologia punitiva » son perniciosas. La punicion, que ne sentissèm los premicis, serà colleciva e plan mai sevèra. L’afondrament de la biodiversitat es ja una realitat. Los risques que son ligats a una agricultura productivista que subrexplèita las ressorgas coma l’aiga e que se preocupa pas de la tèrra e de sa preservacion, nos mena dret cap a una catastròfa alimentària sens parièra.

Lo partit occitan tòrna dire que sosten una agricultura paisana, de proximitat, qualitadosa, que poirà portar sa pèira per lutar contra lo cambiament climatic e per salvagardar la biodiversitat. Consideram que i a pas una sola e unica agricultura francesa. N’i a que nos vòlon far creire aquò en parlant d’una colèra, d’una reivindicacion unica e unifòrma. Existisson diferents modèls d’agricultura en França qu’an, còps que i a, d’interèsses divergents.

Lo Mercosur pòt pas servir de pretèxte per escafar aquela diversitat e per far doblidar que los interèsses dels uns son pas totjorn los dels autres. Lo Mercosur, que se negocia dempuèi d’annadas, dèu pas tanpauc fragilizar una agricultura ja en dificultat. Las nòrmas sanitàrias impausadas en cò nòstre devon èstre respectadas e controladas estrictament quand òm impòrta de produits agricòlas.Es una evidéncia ; es quitament pas necessari de’n discutir.

Fa pas cap de dobte que lo trabalh dels agricultors dèu èstre pagat a sa valor justa e dèu permetre a cada paisana e paisan de viure.

La responsabilitat dels poders publics — autoritats europèas e francesas— es engatjada mas tanben la dels consumidors. Aquestes, an la responsabilitat de consumir d’un autre biais e de donar la prioritat als produits mai vertuoses per lor santat, per l’environament e per l’avenir de lors enfants. Aquò dubrís un capítol mai : las consequéncias destructoras del « pas car » e del « poder de crompar » .

Partit Occitan lo 19/11/2024

REGIONALIZAR LA PAC E ASSEGURAR TANT L’AUTONOMIA ALIMENTÀRIA D’EURÒPA COMA AQUELA DEI TERRITÒRIS PER SORTIR DE LA CRISI AGRICÒLA 

Comunicats, oc, , , , ,

 Lei manifestacions deis agricultors an fach lume fortament sus una crisi que quita pas de s’agravar, durbent la pòrta ai reaccions politicas de tota mena. 

Dins aqueleis entremiejas, Euròpa vèn malurosament la tòca dei criticas generalizadas, butant de fons en cima lei tensions dintre la societat. I veson leis eurosceptics una escasença per enfortir sei posicions, mentre que lo governament cèrca de se descargar de sei responsabilitats.

   Es imperatiu de remembrar que l’extrèma drecha, la drecha tradicionala e lo partit de la majoritat presidenciala an totei votat  aquela Politica Agricòla Comuna (PAC). Ara-ara, aquela majoritat presidenciala a tanben balhat l’avau ais acòrdis de libre-escambi ambe la Nòva Zelanda.

En mai d’aquò, lo 25 de genièr, una coalicion que s’endevèn de l’extrèma drecha fins qu’ a Renew au parlament, aprovèt l’utilizacion libra dei noveis OGM lei NTG, enfortissent la man mesa dei multinacionalas sus l’industria agroalimentària au despens de l’economia locala, dei païsans e paisanas. 

Mesuras per una transformacion immediata

  Acarat a aquela situacion alarmanta, Regions e Pòbles Solidaris desira rampelar lei ponchs seguents d’una transformacion immediata de la politica agricòla europenca :

   • Reconoissença deis Actors Agricòlas e Promocion de l’Autonomia Alimentària : es a la PAC de decessar de remunerar segon la talha dei tenements e dau bestiau, donant preferéncia puslèu ais agricultors coma actius. Es imperatiu de sotalinhar que l’autonomia alimentària de l’Union Europenca e sei territòris pòu passar que per una conversion vès la policultura e la creacion de mantei bastidas. Pasmens la PAC d’ara   favoriza l’agrandiment dei tenements exixtents, perpetuant ansin un modèle pauc compatible ambe la diversificacion necessària. Es pas d’asard se encuei lei dos tèrç dei tèrras s’apondon a l’agrandiment dei bastidas existentas puslèu qu’a la creacion de bastidas nòvas pasmens necessàrias.

  • Regionalizacion pertinenta en repòsta en de realitats variadas : Regions e Pòbles Solidaris plaideja per una regionalizacion dau segond pielon de la PAC, tot prenent en còmpte lei problematicas especificas dei regions francesas desparieras. Per exemple, en Provença, lo desfís magèr es dins lo foncier e la crompa dei tèrras agricòlas, mentre que en Bretanha, la subreproduccion a rapòrt de la populacion a d’enjuecs pròpris, e en Corsega l’importacion de la magèr part dei produchs agricòlas pausa d’autreis interrogacions. La centralizacion dei decisions au ministèri de l’agricultura mostrèt sei limits, es temps de donar ai regions la competéncia d’ajustar seis estrategias segon sei besonhs pròpris.

    • Proteccion de nòstra sobeiranetat alimentària :  Leis acòrdis de libre-escambi son d’èstre tractats ambe prudéncia, estent pas la norridura que simpla marchandisa. Es pas un ben ordinari mai respònde a un besonh vitau que faiçonèt nòstrei regions, nòstre paisatge, nòstra istòria e nòstreis espeficitats. La Federacion demanda l’introduccion d’una excepcion alimentària dins leis acòrdis en cors e plaideja per de clausas proprias constrenhentas qu’impausan de nòrmas environamentalas e socialas equivalentas a aquelei de l’Union Europenca per lei produchs importats. Tot esperant aquestei condicions minimom, lei negociacions ambe Chile e Mercosur son d’èstre aplantadas.

Lo besonh d’Euròpa

   Afiermar qu’avèm de besonh de mens d’Euròpa es que simplificacion reductritz. França, premiera beneficiera de la PAC, reçaup 9 miliards d’euròs. Pasmens, es a la politica agricòla de se metamorfosar en aprochament mai duradís, centrat sus leis òmes, lei fremas e lei territòris, garantissent ansin nòstra autonomia alimentària. Es a l’Union Europenca de passar lo prisme economic, de passar una etapa novèla de sa bastison per garantir a cadun, notadament ais agricultors e agricultritz que nos noirrisson, un revengut decent.

   Regions e Pòbles Solidaris cridan a aquelei cambiaments significatius per assegurar l’avenidor de nòstra agricultura e nòstra alimentacion.

Lydie Massart, co-pòrtaparaula de Regions e Pòbles Solidaris

Gérard Tautil, traductor

Comunicat : Regions e Pòbles Solidaris e lo Partit Occitan a las primièras Universitats de las Ruralitats Ecologistas (Dia, 6 al 8 d’octobre 2023)

Accions, Actu, Auvernha-RA, Comunicats, oc, , , , , , , , , , , , ,

Del 6 al 8 d’octobre se tendràn las primièras Universitats de las Ruralitats Ecologistas a Dia. Aquel eveniment annadièr permtrà als ecologistas de trabalhar las questions importantas pels nòstres territòris rurals.

Per aquela primièra edicion, EELV, EELV Rhône-Alpes, Génération.s, la FEVE e Regions e Pòbles Solidaris, vos donan rendètz-vos al còr de Droma per 3 jorns de jormacions de talhièrs, de debats, de plenièras, de moments de convivéncia e de rencontres a l’entrons de las ruralitats !

L’eveniment se debanant en Occitania, la federacion Regions e Pòbles Solidaris (R&PS) contribuïrà als escambis amb de representants del Partit Occitan (partit-sòci) animant mantun talhièrs.

Dàvid Grosclaude, secretari fédéral del Partit Occitan (PÒc) e co-pòrta-paraula del Partit Occitan de R&PS :  « Diversitat culturala e lingüistica, quin ligam amb la diversitat biologica ?« 

Pèire Còsta, director de R&PS : « La ruralitat a l’espròva de las metropòlis ».

Domenge Salgon, sòci de de la direccion del PÒc e del Conselh Federal de R&PS : « Camin ferrat e desvolopament durable dels territòris rurals ».

Amai, los eurodeputats R&PS François Alfonsi e Lydie Massard (grop Vers / ALE) respectivement president e pòrta-paraula de R&PS participaràn a las plenièras.


Totas las informacions relativas a l’eveniment son consultablas sul siti : https://ruralitesecologistes.fr/


Contacte: 

Pèire Còsta (‭‬06 25 45 27 05) 

contact@federation-rps.org

Siti Internet: www.federation-rps.org / https://partitoccitan.org