Malgrat l’oposicion determinada de ciutadans e d’associacions, malgrat l’urgéncia climatica, las òbras de l’autorota A 69 enter Tolosa e Castras seguiràn. Es çò qu’an anonciat los poders publics. Es pas acceptable !
Tot aquò es renegar totas las declaracions, tots los engatjaments que prenguèt lo govèrn sus la question del cambiament climatic e sus la necessitat absoluda de cambiar lo nòstre biais de circular.
Serà sonque un degalhatge de l’espaci, un degalhatge de la moneda publica. Seràn degalhs mai que seràn creats per aquelas òbras que son un afront fait a las generacions venentas.
Lo Partit Occitan demanda qu’aquestas òbras autorotièras inutilas sián arrestadas. Regretam tanben que d’elegits de nòstra region se fagan los complicis d’aquela error ecologica e economica.
Fan la pròva d’una manca d’imaginacion dins lor politica d’amainatjament del territòri, que un còp de mai, crearà de nosénças per totes pel sol profièch de qualques uns.
Del 6 al 8 d’octobre se tendràn las primièras Universitats de las Ruralitats Ecologistas a Dia. Aquel eveniment annadièr permtrà als ecologistas de trabalhar las questions importantas pels nòstres territòris rurals.
Per aquela primièra edicion, EELV, EELV Rhône-Alpes, Génération.s, la FEVE e Regions e Pòbles Solidaris, vos donan rendètz-vos al còr de Droma per 3 jorns de jormacions de talhièrs, de debats, de plenièras, de moments de convivéncia e de rencontres a l’entrons de las ruralitats !
L’eveniment se debanant en Occitania, la federacion Regions e Pòbles Solidaris (R&PS) contribuïrà als escambis amb de representants del Partit Occitan (partit-sòci) animant mantun talhièrs.
Dàvid Grosclaude, secretari fédéral del Partit Occitan (PÒc) e co-pòrta-paraula del Partit Occitan de R&PS : « Diversitat culturala e lingüistica, quin ligam amb la diversitat biologica ?«
Pèire Còsta, director de R&PS : « La ruralitat a l’espròva de las metropòlis ».
Domenge Salgon, sòci de de la direccion del PÒc e del Conselh Federal de R&PS : « Camin ferrat e desvolopament durable dels territòris rurals ».
Amai, los eurodeputats R&PS François Alfonsi e Lydie Massard (grop Vers / ALE) respectivement president e pòrta-paraula de R&PS participaràn a las plenièras.
Lo president de la Republica anóncia de mesuras fòrça insufisentas per lutar contra lo cambiament climatic. Los pilars ne son la veitura electrica, lo nuclear e projèctes decidits a París
L’anóncia de la planificacion ecologica pel president de la Republica foguèt un polit exercici de reciclatge d’anóncias e de promessas ja faitas. La causida lexicala foguèt tanben de tria. L’expression « ecologia a la francesa » es pas inocenta. Martelejar lo mot de « sobeiranetat » sus un tèma coma la luta contra lo cambiament climatic es pas neutre tanpauc. Los vents e las nívols, o sabèm, passan las frontièras sens autorizacion. La question èra puslèu de flatar un electorat matracat per las paraulas d’un partit que pensa que de s’embarrar es la solucion per tots los mals.
Dos pilars sostenon aquel plan : la veitura e lo nuclear. Podèm ajustar tanben que, fàcia a las incertutuds, i a una credença sens limits en « l’innovacion tecnologica » qu’auriá lo poder de o reglar tot.
Anonciar la fin del carbon, que representa quasi pas res mai dins las emissions de CO2 en França, pòt far rire. Parlar de « sobeiranetat » e explicar que se farà l’inventari de las ressorças minièras (litium, cobalt…) del territòri francés, es de comunicacion. Tornar metre sus la taula l’idèa de RERs metropolitans ( un modèl parisenc que vòlen aplicar a totas las vilas ? ) mentre que l’anóncia data ja de qualques meses, mòstra qu’aquel plan es una compilacion de causas ja ditas. Non pas remetre en causas los amainatjaments rotièrs grands e las despensas faraonicas per las LGVs es una contradiction de las màgers.
Parlar de la veitura electrica coma se foguèsse una solucion miraculosa es un miratge per nos embalausir. Es pas possible e o cal pas desirar tanpauc. Mas E.Macron o confessava dins son entrevista televisada : « sèm estacats a la banhòla, nos agrada la banhòla, e ieu l’adòri ». A lo dret de o pensar mas de daissar creire que tot serà coma abans sonque en cambiant lo petròli per l’electricitat es pas rasonable. Lo monde rural per exemple a besonh de solucions autras que la veitura. Cal far de causas nòvas dins aquel domeni, prepausar d’autras solucions.
Lo pilar nuclear còsta ja fòrça car tal coma es. Lo finançament de reactors mai es pas una bona novèla, ni ecologica, ni economica.
Un còp de mai lo poder central decidís dels objectius « qu’explicarà als territòris ». Parla de « budgets verds » de « libertats d’accion vertadièras » per las collectivitats territorialas mas seguís en parlant dels « objectius clar e partejats ». En vertat, las collectivitats faràn çò qu’a decidit l’Estat.
Serà benlèu una « ecologia nacionala » e una « ecologia territorializada » coma o ditz lo president de la Republica, mas sus un modèl centralizat. L’Estat central farà aplicar sas decisions e las farà pagar per de collectivitats que mancan ja d’autonomia politica e budgetària. Perqué parlar de libertat donada a las collectivitats quand, es causa coneguda, l’Estat quita pas de redusir lor autonomia financièra ?
Perqué menaçar preventivament los marrits escolans1 ? Dire que lo ròtle de las comunas, departaments e regions serà capital e dins lo meteis temps explicar que las collectivitats seràn acompanhadas :« en engenheriá per que las bonas responsas sián portadas sul terrenh ». Es supausar que fàcia a la crisi ecologica las collectivitats coneisson pas lo territòri. Es afirmar que lo poder central es lo sol que pòsca far quicòm. Donc guidarà la man de las collectivitats per que siá aplicat son projècte. Aquel modèl de decision centralizada pròva que demòra fòrça a far per maridar luta contra lo cambiament climatic e democracia.
Segon E. Macron una ecologia territorializada es : « d’objectius nacionals partejats al nivèl dels territòris e declinats amb, al fons, d’objectius intangibles e una libertat donada suls mejans e lo camin a aténher ; d’indicators e de responsabilitats clarament establits per poder diferenciar los que son engatjats e an de resultats e los que decidisson de pas jogar lo jòc » (Extrèit de l’intervencion a l’Elysée lo 25 de setembre)↩︎
Lo Partit Occitan s’opausa al projècte de reforma del sistèma de las retiradas presentat lo 23 de genièr e sosten lo movement de mobilizacion, dont l’intersindicala, que demanda son retirament.
Es evident ara qu’aquel projècte, bandat de non-diches e de trapèlas e que relèva del bricolatge, es prigondament injust.
Sens caractèr d’urgéncia, es a una remesa a planièr complèta del sistèma de las retiradas que se cal atelar en comptant sus l’intelligéncia collectiva. L’esquèma productiviste qu’es a la basa del sistèma actual es despassat de cap al desreglament climatic e als imperatius de sobrietat que nos obligan.
« Sans planeta, pas de retirada ! »
Vaquí l’eslogan qu’esclaira lo camin a seguir.
Pénibilité, carrièras capoladas, tempses parcials, pichonas remuneracions, inegalitats òme/femnas, devon èsser compensats pels riquissims que son l’anomalia del sègle, per las carrièras confortablas e plan remuneradas de las e los que pòdon trabalhar sens limits d’edat, per la qualitat e lo redesplegament d’emplecs dont mancam crudèlament.
La propaganda governamentala, de còps sens far cas de las leis en matèria de mèdias, fach fi de la mobilizacion massisa dels ciutadans, entre un a dos milions de manifestants, lo 19 de genièr darrièr.
E coma explicar, dins lo meteis temps, lo projècte de doblament del budgèt de l’armada (vòte previst a la prima egalament), çò qu’afectariá fòrça mai las finanças publicas?
Lo subjècte de las retiradas deuriá èsser al còr d’un novèl pacte social e societal, un sistèma clar, transparent, comprensible, adaptat a caduna e cadun, ont la cooperacion remplaçariá la competicion, vaquí çò que nos esperam en plaça d’aquel bidouillage vergonhós.
Mancam pas aquela escasença de pensar e d’esclairar nòstres endemans. Prenèm lo temps perque avèm léser.
Lo Partit Occitan convida a participar massissament a las mobilizacions venentas, en particular a la manifestacion del 31 de genièr, pel retirament d’aquel tèxt.
Le partit Occitan s’oppose au projet de réforme du système des retraites qui va être présenté lundi 23 janvier. Le POC soutient le mouvement de mobilisation, notamment intersyndical, qui demande son retrait.
Nous soutenons Nos élus de Régions et Peuples Solidaires ainsi que l’ensemble du groupe parlementaire Libertés, indépendants, outre-mer et territoires (LIOT) qui s’opposeront au projet de loi lors des débats au sein de l’Assemblée Nationale !
Il est évident maintenant que ce projet, bourré de non-dits et de pièges et qui relève du bricolage, est profondément injuste. Sans caractère d’urgence, c’est à une remise à plat complète du système des retraites qu’il faut s’atteler en comptant sur l’intelligence collective.
Le schéma productiviste qui est à la base du système actuel est dépassé face au dérèglement climatique et aux impératifs de sobriété qui nous obligent.
« Sans planète, pas de retraite ! »
Voilà le slogan qui éclaire le chemin à suivre .
Pénibilité, carrières hachées, temps partiels, petites rémunérations, inégalités homme/femmes, doivent être compensés par les richissimes qui sont l’anomalie du siècle, par les carrières confortables et bien rémunérées de celles et ceux qui peuvent travailler sans limites d’âge, par la qualité et le redéploiement d’emplois dont nous manquons cruellement.
La propagande gouvernementale, parfois au mépris des lois en matière de médias, fait fi de la mobilisation massive des citoyens, qui a deux reprises ont démontré leur mobilisation.
Comment expliquer, dans le même temps, le projet de doublement du budget de l’armée ? (vote prévu au printemps également) Qui affecterait beaucoup plus les finances publiques.
Le sujet des retraites devrait être au coeur d’un nouveau pacte social et sociétal, un système clair, transparent, compréhensible, adapté à chacune et chacun, où la coopération remplacerait la compétition, voilà ce que nous attendons au lieu de ce bidouillage honteux.
Ne ratons pas cette occasion de penser et d’éclairer nos lendemains. Prenons le temps car nous avons le temps.
R&PS N’ACCEPTE PAS LE PROJET ACTUEL DE RÉFORME DES RETRAITES
Régions et Peuples Solidaires dit son opposition au projet de fixer à 64 ans, et à fortiori à 65 ans, l’âge légal de la retraite. Le projet que porte le gouvernement est injuste.
Sur un tel sujet, la prise en compte des propositions émanant des organisations syndicales et de l’ensemble des organisations politiques est une nécessité absolue, sur le plan démocratique et social.
Diluns 2 de genièr de 2023, se desliurèt una ordenança de non-luòc dins l’enquista sus l’empoisonament per aquel pesticida utilizat pels camps de bananas a las Antilhas fins a 1993. Reconeissença d’un “escandale sanitari”, mas pas de perseguidas judiciàrias.
L’expausat dels motius pòrta d’en primièr sus l’ignorància pels poders publics de la dangerositat del produit a l’epòca.
Mas, s’esperèt 1993 per interdire aquel pesticida cancerogène alara que sa toxicitat e sa persisténcia son coneguts dempuèi 1969, d’aprèp lo rapòrt de la comission d’enquista senatoriala de novembre de 2019. E d’autres païses n’avián interdit l’usatge plan abans, coma los Estats-Units en 1976.
Mai de 90% de la populacion de Martinica e de Guadalopa es pertocada, totjorn expausada, e per de sègles, a las contaminacions contengudas dins los sòls, la mar e la cadena alimentària.
Seriá normal de s’acontentar del as compensacions pels cases individuals ? Amb lo gra dels problèmas e de las dificultats per tocar las reparacions que coneisson per exemple las victimas de l’amiant dins plan de regions, o las dels ensags nuclears en Polinesia francesa.
Coma aquò se passa dins unes departaments d’Oltra-mar, l’Estat compta sul silenci en metropòli per amagar l’afar alara que la situacion pòt èsser l’escasença per un plan de reabilitacion, tant sanitària coma ecologica e economica.
Lo Partit Occitan (PÒC) sosten las organizacions ultramarinas que demandan justícia e engatjan unes recorses dins aquel sens.
En París, lo 22 de décembre, tres Kurdes son estats assassinats dinc una fusilhada : Emina Kara, una responsabla majora del Moviment de las femnas kurdas en Francia, lo cantaire Mir Perwer, refugiat politic, e un òme vielh qu’a consagrat la seva vida a la defensa d’aquela causa.
Lo Partit Occitan exprimís sa compassion e sa solidaritat ambe totas las victimas d’aqueste òrre assassinat (tres autras personas nhacadas), ambe lhors pròchis tanben. Lo POC demanda que las autoritats francesas faguan tota la lutz subre aquel acte racista, mai terrorista, coma aquò fuguèt lo cas ambe l’assassinat de tres femnas responsablas politicas – la capolièira e cofondatriça del PKK (Partit dels trabalhadors del Kurdistan), Sakine Cansiz, Fidan Dogan, « la diplomata » e Leyla Saylemez, que mainejava lo moviment de jovença del partit, lo 9 de genièr de 2013 per un agent dels servicis secrets turcs. Per informacion, l’administracion francesa aviá refusat l’asili politic a Emine Kara alara qu’aquesta militanta menava batuesta contra Daesh en Siria. Los governs successius, desempuèi 15 ans, aparan pas activament la comunautat kurda, ni l’ensemble dels exilats e refugiats de Turquia.
Segon Berivan Firat, pòrta paraula de las relacions fòrencas del Conselh democratic kurde en Francia (CDKF), « nòstra comunautat es estada directament ciblada. Causir lo moment d’un acamp de feministas que devian apreparar las commemoracions del 9 de genièr de 2013 ten pas nimai d’un còp d’astre. S’agis d’un acte politic que ten dau terrorisme e non del sol racisme. E se s’agissiá d’un assassinat sonca, ren empacha pas de pensar que l’individú a poscut èsser orientat per los « Lops gris » que son d’especialistes de la manipulacion e dels atemptats politics en Francia e en Euròpa. Dinc los fachs, ciblan en prioritat las militantas e militants kurdes que simbolisan e encarnan las luchas transnacionalas contre los regimes nacionalistes e autoritaris. »
D’uèi, Francia se cala per pas malcontentar lo regime fasciste d’Erdogan. Francia e l’Union europenca devon trencar aquel silenci vergonhós e contra productiu.
Per memòria, los Kurdes èran un pòple de gaireben 10 millions de personas en 1919. La Francia de Clemençau s’es opausada a la creacion d’un estat kurde (lo Kurdistan), preferant crear, ambe la complicitat de l’Anglaterra, quatre Estats artificiaus centralisats sensa tèner compte dels pòples d’aquelas regions : atal lo pòple kurde fuguèt escampat arbitrarament subre l’Irak, l’Iran, la Siria e la Turquia. D’onte los confictes recurrents desempuèi mai d’un sègle… per la subrevida d’aqueste pòple, de sa lenga e de sa cultura.
Maldespièch aquelas empachas, aquel pòple valent, per lo biais de sa branca armada, los Pechmergas, a saupegut menar batuesta contra Daesh (l’Estat islamic) en Siria e lucha per instaurar un Estat democratic, multi-etnic e desliurant las femnas, lo Rojava, aquò dinc un contexte de guerra permanenta, confrontat qu’es a las provocacions del regime turc. Un esemple d’elaboracion emancipatriça, de far valèr dinc una temporada de regressions nacionalistas e xenofobas.
En aqueles titols, lo Partit Occitan sosten calorosament lo pòple kurde e sa comunautat installada en Francia.
