Lo Partit Occitan considèra que las proposicions del primièr ministre sul deficit budgetari e lo deute public son pas justas. L’equitat es absenta del plan. Los esfòrces demandats als que dempuèi d’annadas s’enriquisson de mai en mai lèu bastan pas, o son quitament absents.
Prendre l’agent dels salariats e dels retirats en prioritat es pas lo bon metòde per sortir d’una androna qu’es budgetària e politica.
Se cal far d’esfòrces, la contribucion dels mai rics deu èsser mai consequenta. Los que regretan que dempuèi d’anndas l’Estat a tròp despensat devon pas oblidar que las fortunas qu’an crescut dempuèi 10 ans an largament profitat de l’argent public. Voler redusir lo deute sens prendre en compte la necessitat d’un partatge equitable de l’esfòrç es una androna.
Aquel plan es basat sus l’idèa que pòt i aver un efèit de « regòlament ». Mai de trabalh, mai de creis, mai d’activitat serián un benefici per totes.Aquela vision de l’economia bufèca es falça. Las inegalitat se cavan. Lo regòlament es negligible.
D’esfòrces seràn demandats als collectivitats. An jamai practicat lo deficit budgetari. N’an pas lo dret. L’Estat centralisator fa pesar sus elas las errors del passat e refusa de lor donar los mejans politics, fiscals e budgetaris de gerir lors afars.
Se pòdon far d’estalvis en abandonant los nombroses grands projèctes inutiles (autorotas, LGVs, per exemple). Aquò permetriá tanben a las collectivitats territorialas de far d’estalvis puèi que l’Estat las sollicita largament per pagar las facturas.
I a pas res qu’es dit sul levador qu’una conversion vertadièra poiriá representar. Demoram dins los esquèmas vièlhas : « consumissèm mai e produsissèm mai » mentre qu’es de « mièlhs » que nos cal. Las questions ecologicas son oblidadas. Bastir un projècte de budgèt sus totjorn mai de consomacion per relançar l’economia es oblidar çò que la realitat nos ditz cada jorn que las ressorssas del planeta son pas inagotablas.
Pretendre atirar de l’activitat en cò nòstre per una energia « la mens cara » d’Euròpa mercés al nuclear es una sansonha vielhanchona. Es oblidar los miliards ja engolits dins de projèctes que penan a provar lor eficacitat. Es oblidat lo deute que daissam a las generacions futuras jos la forma de degalhs. Es oblidas las riscas. Per çò qu’es de l’independéncia energetica que lo nuclear provesís, es oblidar que l’urani es importat dins de condicions bravament contestablas.
Aquel plan sembla enfin e subretot inspirat pel calendièr electoral e la futura presidenciala, obsession vertadièra de l’ensemble de la classa politica. Lo govèrn pensa a 2027, l’extrèma-dreta e la dreta tanben e a man esquèrra, n’i a fòrça que contunhan a pas pensar qu’a aquò.
A qual profita la crisi politica que se perfila ? Malastrosament a l’extrèma-dreta dont l’arribada al poder seriá una catastròfa democratica e economica.
Partit Occitan, lo 18 de julhet de 2025.
