Segon lo novèl locatari de Matignon, empachar un elegit de comolar las responsabilitats de parlamentari e d’executiu local es una « error », qu’es sinonim de « rompedura entre la basa de la societat francesa e dels mitans de poder ». Lo comol dels mandats crèa pas d’expèrts mas farga de notables. Noirís pas la democracia, alimenta lo clientelisme.
Lo non-comol favorisa el lo renovèlament del personal politic e contribuís (modèstament) a eradicar lo flèu dels « barons locals » pels quals lo monde vòtan pr’amor « an de contactes a París ». Ajuda tanben los elegits a se tornar centrar sus lors prioritats. D’aquesta passa, los afars corrents dels conciutadans paulins an pas la meteissa urgéncia que los dels nòstres conciutadans maoreses a la seguida del passatge de l’aurassa Chilo.
Pel Partit occitan, aquela particularitat plan francesa del comol dels mandats es lo simptòma de las dificultats qu’a la societat francesa a rompre lo ligam constrenhent amb lo poder central. Un elegit que dispausa de las competéncias e dels mejans sufisents per agir al dintre de sa collectivitat pòt perfèitament complir sas missions e demorar al contacte. Pas besonh dins aquel cas d’anar cercar de sosten a la Cort.
L’associacion dels cònses de França denóncia lo centralisme e la volontat de l’Estat de far pagar lo deficit budgetari a las comunas. Mas fa d’annadas que los elegits locals se dison encolerats…e res càmbia pas.
Aquesta setmana se debana a Paris lo congrès de l’AMF ( associacion dels conses de França). l’AMF onsidèra que lo projècte de budget de l’Estat per 2025 se farà sus l’esquina de las comunas en rason dels estalvis que seràn faits en redusir de 5 miliards la moneda que serà donada a las comunas.
Per l’AMF seràn pas 5 miliards mas en realitat 11 miliards que seràn pres sus las divèrsas dotacions a las comunas. Per l’associacion es, a còp segur, una entrava a la creissença, a l’investiment e marcarà una degradacion mai dels servicis publics sens per aquò solucionar la crisi de las finanças publicas.
Los elegits de l’AMF demandan tanben que sián melhoradas las condicions de trabalh dels elelgits locals. Las vocacions començan de mancar. L’AMF demandarà al primièr ministre « una vertadièra descentralizacion ». Lo president de l’AMF, lo cònsol de Canas, explica que : « lo centralisme es costós e qu’entrava l’iniciativa locala ».
De segur son d’idèas que lo Partit Occitan pòt pas contestar. La necessitat de mai d’autonomia fiscala per las collectivitats, la denonciacion del centralisme son de causas que ditz lo Partit occitan dempuèi d’annadas.
Las divèrsas associacions d’elegits de las collectivitats territorialas daissan pas de far regularament de comunicats per denonciar lo centralisme e sas derivas.
Mas nos podèm interrogar sus l’eficacitat d’aquelas denonciacions. A cada decision de l’Estat per redusir los mejans de las collectivitats ( impòst remplaçat per una dotacion d’Estat, reduccion regulara de las dotacions …) s’ausisson de paraulas definitivas sul centralisme mas…las causas seguisson coma abans. Auràn la capacitat, e subretot la volontat, los elegits d’aquelas associacions per obligar lors partits que govèrnan a París a metre en causa lo centralisme ?
Tot aquò fa pas que refortir l’idèa que, per cambiar vertadièrament los rapòrts entre l’Estat central e las collectivitats, çò mai eficaç seriá que i aguèsse d’elegits pregondament convençuts que l’autonomia de las collectivitats es la via que nos cal seguir. Donc una reflexion dels occitanistas sus lor engatjament dins las eleccions municipalas de 2026 dins las nòstras comunas es necessària se volèm sortir de declaracions qu’an pas de seguida.
Va podèm dire, lo NFP a ben capitat dins lo temps cortet dei dos torns deis eleccions legislativas mai ren es jugat.
Lo Nòu Front Populari permetèt de blocar l’irrupcion d’una extrèma drecha agressiva e descomplexada dei prepaus racistas tenguts per de candidats chausits a la lèsta, sovent analfabets politics, dins la seguida retoriciana macronista dau ni drecha ni senèstra e de l’aïrança acumulada fàcia ai practicas autoritàrias d’un poder acarat au moviment populari. L’impensat dei Gilets jaunes se paga comptant, non pòu èstre levat dau bilanç politic globau. Rèsta per la senèstra de faire l’analisi dei populismes ligats estrechament a aquelei revòutas remenadas, a la crosiera de totei lei recuperacions extrèmistas drechieras.
Mai ren es jugat, car la coïna governamentala, après aqueleis eleccions contrariadas per lo poder, s’endevèn ambe lei subrenquants de la drecha LR, sei perlongaments a la Ciotti, sei combinasons clanicas qu’èran en vilha sota lo macronisme dominator. Mai tanben ambe la letra communàtoria de Macron que crida a l’union nacionala e lei manòbras dau RN que pensa, après sa revirada, au revenge de 2027. Per ara, quin solatjament per eu de pas durbir lo talh de sa tambolha economica cambiadissa !
Lei revendicacions socialas (tant la reforma dei retiradas, la reduccion de l’assegurança chaumatge, la non responsa a l’urgéncia climatica coma a una politica energetica alternativa…) son totjorn dins l’espèra e lo programa dau NFP, mantengut au consentiment politic minimom, laissa de caire la democracia territoriala, lei revendicacions socioculturalas, l’estatut dei « lengas regionalas », per citar qu’elas. S’aquò se pòu comprendre, lo vuege democratic istoric èsta de comolar.
La logica d’aquel acòrdi minimom resulta d’una amira sobeiranista tant per l’exagòn coma per Europa, de l’extrèma drecha ai chevenementistas, pereu de l’estatut calhat de la màger part de la senèstra neojacobina. Lei mediàs privats e publics an vendut una retorica anti-senèstra, lèsta de compra, soventei-fes favorizada per leis errors e lei maladreiças de J-L Melenchon que lo camin politic es estrechament ligat ai declaracions pressas au nacionau e a l’internacionau. Siguem clar sus aqueu capítol : es pas la persona soleta qu’es messa en causa mai aquela abséncia de pragmatisme dau quotidian e lo mòde collectiu de decision que fan una politica de senèstra.
Crèma au lume que lei ponchs mai sensibles per l’ensems de la classa politica son mai prefonds tre que se tracta de reforma constitucionala, dau rampèu d’una VIena Republica ipotetica, e subretot que s’assaia de tornar pensar la sempiternala « decentralizacion-deconcentracion » dei poders successius favorables au statu quo dins aqueu domèni. Car la solucion preconizada per d’unei d’una Amassada contituanta pèsa gaire fàcia ais abituds centralistas integradas per lei ciutadans, indefugiblas dins lo quadre d’una remessa en causa de la Cinquena.
Lo pièger seriá de contuniar de desconèisser lei blocatges qu’ensègon la lèi Defferre inacabada, lei mastrolhatges sarkozistas, olandistas e macronistas, per parlar dei mai recents e vesibles dei pedaçatges regionaus. Lo « procèssus Beauvau » sus l’autonomia de Corsega desvèla aquela tradicion monarco-republicana longassa que responde localament e parcialament a una butada democratica, per la faire longanhejar e evitar de prendre a la braceta la question de la democracia territoriala. Es aquela França exagonala e coloniala deis Otramars que sonha son excepcion illiberala dins lo concèrt deis Estats europencs deis estructuras diversificadas : regionalizacion democratica, formas d’autonomias coma expression d’una autra cultura federala e solidària. Fàcia ai solucions diferenciadas possiblas, l’oligarquia centralista e la senèstra son au nis de la serp. Constitucionalistas sobeiranistas, s’abstenir !
Es mai que mai dins aqueu rapòrt de fòrça que la senèstra se deu emancipar dei reflèxes qu’an marcat son istòria centralista. Aquela question politica vitala per la democracia es mai pausada per trobar solucion. Se per d’unei son aplicaion es luench d’emergir dins lo contèxt d’urgéncia sociala, es pasmens un autre biais istoric de li respondre. Tanben dins l’urgéncia. Pichòt rampèu d’istòria e non pas dei mendres, la Fèsta de la Federacion (1790) nos i convida.
Lo president de la Generalitat, Pere Aragonés, de ERC aviá decidit d’avançar las eleccions al Parlament de Catalonha. Foguèt benlèu una error vist lo resultat per sa formacion.
Es lo Partit Socialista de Catalonha qu’es lo primièr partit en voses e en siètis après lo vòte de dimenge. Lo resultat dona la segonda plaça a Junts de Carles Puigdemont. Esquerra Republicana de Catalonha arriba sonque en tresena posicion. Es lo partit qu’a perdut mai dins aquesta eleccion.
La dreta se refortís amb un Partit Popular que sembla renàisser aprèp un long periòde complicat. Vox, l’extrèma dreta se manten. Arriba al Parlament de Catalonha un novèl Partit d’extrèma dreta qu’es Aliança Catalana. Amb un pauc mai de 3% de la voses aurà dos deputats. Pel primièr còp un partit independentista catalan d’extrèma dreta entra al Parlament.
L’esquèrra anticapitalista, la CUP pèrd mai de la mitat de sos deputats e los Comuns (esquèrra ) a tanben perdut influéncia.
Tot aquò fa que i a pas de majoritat absoluda en vista, quitament amb d’alianças que semblarián naturalas o al mens probablas. Lo Partit Socialista de Catalonha (PSC) que podiá esperar lo sosten de ERC l’aurà pas. La formacion que governava duscas ara a decidit de demorar dins l’oposicion. Una aliança del PSC amb Junts es pas imaginabla. Demòra la possibilitat d’un govèrn minoritari se per cas un grop (lo PP per exemple) prenguèsse la posicion de s’abstenir per empachar tota arribada dels independentistas al govèrn e daissar las comandas als socialistas.
La setmana serà doncas una setmana de negociacions que benlèu poirián desembocar sul constat que cal tornar far d’eleccions per trobar una majoritat.
Lo tablèu en Espanha es ara aqueste : lo govèrn socialista de Madrid pòt pas existir sense lo sosten dels independentistas catalans, mas en Catalonha res se pòt far sens los socialistas. Qual ten l’autre ?
Los independentistas catalans an globalament perdut la majoritat en voses e en siètis e aquò segurament en rason de l’abstencion de fòrça electors independentistas.
Cal senhalar la disparicion completa de Ciutadans, un partit anti independentistas qu’aviá obtengut 36 deputats en 2017.
Los resultats de 2024 ( entre parentèsis los resultats de 2021)
Lo Parlament europèu a clavat la setmana passada la legislatura. Lo Partit Occitan vòl saludar lo trabalh fait pels eurodeputats de l’Aliança Liura Europèa tot al long d’aquelas sièis annadas.
Amb lors collaborators trabalhèron dins de domenis que son per nosautres centrals e importants dins nòstra vision de l’Euròpa.
Faguèron d’intervencions dins lo domeni dels Drets umans, de la luta contra totas las discriminacions, las lengas ditas minoritàrias, lo cambiament climatic, la plaça de las regions dins las decisions europèas, los refugiats, la situacion de las islas, l’ajuda a una agricultura durabla, la pesca, los transpòrts…e fòrça questions mai.
Trabalhèron dins l’encastre del grop Verds-ALE per una Euròpa que deu respectar los drets dels pòbles. Mantenguèron de relacions amb de partits e d’organizacions que son pas dins l’Union mas que comptan fòrça per bastir l’Euròpa de deman ( los partits del Reialme-Unit après lo Brexit, d’organizacions que son a las frontièras de l’Union tanben com al Naut Karabac o al Curdistan).
Volèm saludar particularament lo trabalh realizat per François Alfonsi, eurodeputat de R&PS que foguèt un interlocutor preciós per nòstre partit. Foguèt plan present sus las questions de las lengas, dels drets dels pòbles a l’autodeterminacion e tanben sus la question de las islas. Mercejam tanben Lydie Massard que prenguèt sas foncions a nòu meses de la fin de la legislatura mas que volguèt çaquelà metre l’accent sus las questions de l’alimentacion, de l’agricultura e de la santat.
Mercés a totas e tots e dins l’espèra que i aurà dins la legislatura venenta de voses per portar l’idèa d’una Euròpa democratica, dubèrta, divèrsa e respectuosa dels drets fondamentals. Cal d’eurodeputadas e d’eurodeputats determinadas e determinats per lutar contra la pujada de l’extrèma-dreta.
Moviment paneuropenc representat dins totei leis Estats membres de l’Union europenca per mai de 140 elegits ambe dos deputats europencs, Volt apara un anament participatiu volontarista e pragmatic per una Euròpa mai democratica, ecologica e solidària.
Per fin de bastir una Euròpa capabla de respondre ai desfis contemporanèus de nòstra societat e de faire fàcia a la montada dei populismes, lo PRG, R&PS e Volt France an l’ambicion comuna de metre nòstrei territòris au còr de la pensada sus lo ròtle de l’Union europenca dins lo quotidian dei Francés e Europencs que vivon en França.
Ensems, lo PRG, R&PS e Volt persegon lei discussions per recampar d’autrei compausantas.
La lista completa, representativa de la societat tota e de totei lei territòris serà representada a la debuta de març.
Lei manifestacions deis agricultors an fach lume fortament sus una crisi que quita pas de s’agravar, durbent la pòrta ai reaccions politicas de tota mena.
Dins aqueleis entremiejas, Euròpa vèn malurosament la tòca dei criticas generalizadas, butant de fons en cima lei tensions dintre la societat. I veson leis eurosceptics una escasença per enfortir sei posicions, mentre que lo governament cèrca de se descargar de sei responsabilitats.
Es imperatiu de remembrar que l’extrèma drecha, la drecha tradicionala e lo partit de la majoritat presidenciala an totei votat aquela Politica Agricòla Comuna (PAC). Ara-ara, aquela majoritat presidenciala a tanben balhat l’avau ais acòrdis de libre-escambi ambe la Nòva Zelanda.
En mai d’aquò, lo 25 de genièr, una coalicion que s’endevèn de l’extrèma drecha fins qu’ a Renew au parlament, aprovèt l’utilizacion libra dei noveis OGM lei NTG, enfortissent la man mesa dei multinacionalas sus l’industria agroalimentària au despens de l’economia locala, dei païsans e paisanas.
Mesuras per una transformacion immediata
Acarat a aquela situacion alarmanta, Regions e Pòbles Solidaris desira rampelar lei ponchs seguents d’una transformacion immediata de la politica agricòla europenca :
• Reconoissença deis Actors Agricòlas e Promocion de l’Autonomia Alimentària : es a la PAC de decessar de remunerar segon la talha dei tenements e dau bestiau, donant preferéncia puslèu ais agricultors coma actius. Es imperatiu de sotalinhar que l’autonomia alimentària de l’Union Europenca e sei territòris pòu passar que per una conversion vès la policultura e la creacion de mantei bastidas. Pasmens la PAC d’ara favoriza l’agrandiment dei tenements exixtents, perpetuant ansin un modèle pauc compatible ambe la diversificacion necessària. Es pas d’asard se encuei lei dos tèrç dei tèrras s’apondon a l’agrandiment dei bastidas existentas puslèu qu’a la creacion de bastidas nòvas pasmens necessàrias.
• Regionalizacion pertinenta en repòsta en de realitats variadas : Regions e Pòbles Solidaris plaideja per una regionalizacion dau segond pielon de la PAC, tot prenent en còmpte lei problematicas especificas dei regions francesas desparieras. Per exemple, en Provença, lo desfís magèr es dins lo foncier e la crompa dei tèrras agricòlas, mentre que en Bretanha, la subreproduccion a rapòrt de la populacion a d’enjuecs pròpris, e en Corsega l’importacion de la magèr part dei produchs agricòlas pausa d’autreis interrogacions. La centralizacion dei decisions au ministèri de l’agricultura mostrèt sei limits, es temps de donar ai regions la competéncia d’ajustar seis estrategias segon sei besonhs pròpris.
• Proteccion de nòstra sobeiranetat alimentària : Leis acòrdis de libre-escambi son d’èstre tractats ambe prudéncia, estent pas la norridura que simpla marchandisa. Es pas un ben ordinari mai respònde a un besonh vitau que faiçonèt nòstrei regions, nòstre paisatge, nòstra istòria e nòstreis espeficitats. La Federacion demanda l’introduccion d’una excepcion alimentària dins leis acòrdis en cors e plaideja per de clausas proprias constrenhentas qu’impausan de nòrmas environamentalas e socialas equivalentas a aquelei de l’Union Europenca per lei produchs importats. Tot esperant aquestei condicions minimom, lei negociacions ambe Chile e Mercosur son d’èstre aplantadas.
Lo besonh d’Euròpa
Afiermar qu’avèm de besonh de mens d’Euròpa es que simplificacion reductritz. França, premiera beneficiera de la PAC, reçaup 9 miliards d’euròs. Pasmens, es a la politica agricòla de se metamorfosar en aprochament mai duradís, centrat sus leis òmes, lei fremas e lei territòris, garantissent ansin nòstra autonomia alimentària. Es a l’Union Europenca de passar lo prisme economic, de passar una etapa novèla de sa bastison per garantir a cadun, notadament ais agricultors e agricultritz que nos noirrisson, un revengut decent.
Regions e Pòbles Solidaris cridan a aquelei cambiaments significatius per assegurar l’avenidor de nòstra agricultura e nòstra alimentacion.
Lydie Massart, co-pòrtaparaula de Regions e Pòbles Solidaris
Malgrat l’oposicion determinada de ciutadans e d’associacions, malgrat l’urgéncia climatica, las òbras de l’autorota A 69 enter Tolosa e Castras seguiràn. Es çò qu’an anonciat los poders publics. Es pas acceptable !
Tot aquò es renegar totas las declaracions, tots los engatjaments que prenguèt lo govèrn sus la question del cambiament climatic e sus la necessitat absoluda de cambiar lo nòstre biais de circular.
Serà sonque un degalhatge de l’espaci, un degalhatge de la moneda publica. Seràn degalhs mai que seràn creats per aquelas òbras que son un afront fait a las generacions venentas.
Lo Partit Occitan demanda qu’aquestas òbras autorotièras inutilas sián arrestadas. Regretam tanben que d’elegits de nòstra region se fagan los complicis d’aquela error ecologica e economica.
Fan la pròva d’una manca d’imaginacion dins lor politica d’amainatjament del territòri, que un còp de mai, crearà de nosénças per totes pel sol profièch de qualques uns.
Del 6 al 8 d’octobre se tendràn las primièras Universitats de las Ruralitats Ecologistas a Dia. Aquel eveniment annadièr permtrà als ecologistas de trabalhar las questions importantas pels nòstres territòris rurals.
Per aquela primièra edicion, EELV, EELV Rhône-Alpes, Génération.s, la FEVE e Regions e Pòbles Solidaris, vos donan rendètz-vos al còr de Droma per 3 jorns de jormacions de talhièrs, de debats, de plenièras, de moments de convivéncia e de rencontres a l’entrons de las ruralitats !
L’eveniment se debanant en Occitania, la federacion Regions e Pòbles Solidaris (R&PS) contribuïrà als escambis amb de representants del Partit Occitan (partit-sòci) animant mantun talhièrs.
Dàvid Grosclaude, secretari fédéral del Partit Occitan (PÒc) e co-pòrta-paraula del Partit Occitan de R&PS : « Diversitat culturala e lingüistica, quin ligam amb la diversitat biologica ?«
Pèire Còsta, director de R&PS : « La ruralitat a l’espròva de las metropòlis ».
Domenge Salgon, sòci de de la direccion del PÒc e del Conselh Federal de R&PS : « Camin ferrat e desvolopament durable dels territòris rurals ».
Amai, los eurodeputats R&PS François Alfonsi e Lydie Massard (grop Vers / ALE) respectivement president e pòrta-paraula de R&PS participaràn a las plenièras.
Nous utilisons des cookies pour vous garantir la meilleure expérience sur notre site web. Si vous continuez à utiliser ce site, nous supposerons que vous en êtes satisfait.AccepterRefuser
